«Τοόνειροείναιηανεξάντλητηπηγήαπ’όπουαρδεύεταιητέχνηαιώνεςτώρα. Ακόμακιανμοιάζειασύντακτοκιασυνάρτητο, ατελέςήκομματιασμένο, τοόνειρομεταφέρειπάνταζωτικάστοιχείααπ’τοΑθέατο, απότηνακτήπουδεγίνεταιναπροσεγγίσουμεκολυμπώντας, όσοκιανπνέειούριοςάνεμοςδημιουργίαςπουμαςωθεί. Τοόνειροδενκαταγράφεταιεύκολα. Άλλωστε, θαήτανασέβειανατοαναπαραστήσουμεμεφθαρτάυλικάτουορατούμαςκόσμου. Δενθαμπορούσαμενατοπροσγειώσουμεστοχαρτίμας, χωρίςναχάσειγιαπάντατηγοητείαπουκέρδισεπάνωαπότουςπιοκοφτερούςγκρεμούς.
Τοόνειροπάνταθαμαςσυντροφεύεικαιθαμαςνουθετεί. Πάνταθαμαςγαληνεύει, θαμαςξεγελάκαιθαμαςτραγουδάεισανΣειρήναπουμαςκαλείκοντάτης, γιαναχαθείστοπρώτοφως, αφήνονταςμέσαμαςμιανοσταλγίαπουδύσκολαπεριγράφεται. Άλλοτεπάλι, θασέρνειπίσωτουσκιές, τρόμους, πανικούς, θααλυχτάειόληνύχταμ’απίστευτεςμορφέςκαιδόντιαθανάτου, μέχρικάθιδροιναγυρίσουμετομάγουλοστομαξιλάριαπότηνάλλη, τηνήρεμηπλευρά.
Είτεγλυκόκιαπατηλόείτεπικρόκαιφοβερό, θαέρχεταιξανάκαιξανάακάλεστοκιαυτόνομο. Κιεμείς, μηέχονταςκάτιάλλο, μιαθατουποδεχόμαστεμετηναγκαλιάμαςανοιχτή, μιαθατοξορκίζουμεναχαθείκαιναμηγυρίσει. Ξέρουμεπιατηδύναμήτουκιέτσιπάμεμετανεράτου. Όπωςέρχεται: Κύματα-κύματα. Ποιοςθαμπορούσενανικήσειμιατέτοιαθάλασσα;»
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, ανθολόγος.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
Παρακαλώ, συμπληρώστε το email σας και πατήστε αποστολή.