Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται σε μια παραμελημένη πτυχή του έργου του Μ. Καραγάτση: τη σχέση, φανερή και κρυπτική, του εμβληματικού συγγραφέα της γενιάς του ’30 με τον κινηματογράφο. Παρουσιάζονται και σχολιάζονται τα θεωρητικά κείμενα που ο Καραγάτσης αφιερώνει στον κινηματογράφο. Εντοπίζονται οι αναφορές στην κινηματογραφική τέχνη που παρεισφρέουν στις θεατρικές κριτικές του. Ανιχνεύονται η θεματοποίηση του κινηματογράφου, η ύπαρξη κινηματογραφότροπων στοιχείων και η αξιοποίηση κινηματογραφικών τεχνικών στην πεζογραφία του. Μελετάται η ιδιαιτερότητα του μυθιστορήματος Ο θάνατος κι ο Θόδωρος, μιας ιλαροτραγωδίας, γραμμένης, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «κατά τον τρόπο του κινηματογραφικού σεναρίου». Αναλύεται η ταινία Καταδρομή, η μοναδική κινηματογραφική ταινία που σκηνοθετεί ο Καραγάτσης, πάνω σε δικό του σενάριο, και γίνεται απόπειρα σύνδεσής της με το ευρύτερο έργο του δημιουργού της. Τέλος, εξετάζονται τα δύο ακόμη κινηματογραφικά σενάρια που γράφει ο συγγραφέας αλλά δεν γίνονται ταινίες: «Το μπουρίνι» και «Μαγδαληνή», βασισμένα σε εμβληματικά πεζογραφήματά του (το πρώτο στο ομώνυμο διήγημα και το δεύτερο στο διήγημα «Η Μεγάλη Βδομάδα του Πρεζάκη»).