Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο ποιητικό της φτερούγισμα, η Αναστασία Κλώνη μυείται αισθαντικά στον κόσμο των χαϊκού· η μικρή τους φόρμα αναδεικνύει ξεχωριστά τη δύναμη των λέξεων, των οποίων η γοητεία μαγεύει την ψυχή της, τις κάνει στολίδια ακριβά και ντύνει μ’ αυτές τις σκέψεις της. Τα Ανομολόγητα της Άνοιξης υποκλίνονται στο κάλλος της φύσης, υποβάλλουν νοήματα και συναισθήματα, καταθέτουν φιλοσοφικούς στοχασμούς, εξυμνούν την έκσταση και την οδύνη του Έρωτα και αποτυπώνουν ένα ιδιότυπο ταξίδι της δημιουργού σ’ όλα εκείνα που τη συγκινούν και την εμπνέουν.
