Η Ραμού και η Μπελού γεννήθηκαν η μια στο μυαλό της άλλης. Ζουν μια ζωή διαφορετική, γιατί η Ραμού είναι κορίτσι και η Μπελού φάλαινα. Οι δυο τους είναι αχώριστες, παρόλο που η μία ζει σε σπίτι και η άλλη σε ενυδρείο. Αυτό δεν τις εμποδίζει να παίζουν, να δίνουν λύση στα προβλήματα και να αλληλοστηρίζονται στα δύσκολα. Πολλοί όμως δεν καταλαβαίνουν τη «φανταστική» τους σχέση. Οι φίλοι τους νευριάζουν και μπερδεύονται και οι μαμάδες τους ανησυχούν και ζητούν βοήθεια. Η γιατρός Ντοφού και η γιατρός Μαριλού θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και θα αποδείξουν πως η αγάπη και η φαντασία μπορούν να δημιουργήσουν έναν κόσμο όπου τα αδύνατα γίνονται δυνατά χάρη στην αποδοχή και την αγάπη.
Για την Πριοβόλου, η τέχνη είναι πράξη πολιτική. Δεν γράφει απλά ένα παραμύθι. Η Ραμού και η Μπελού υπερασπίζονται το δικαίωμα στη φαντασία ως μορφή αντίστασης απέναντι στην ομοιομορφία και στον φόβο του άλλου. Η φαντασία δεν λειτουργεί ως ψευδαίσθηση αλλά ως τρόπος να βλέπουμε την αλήθεια πιο ανθρώπινα. Μέσα από το βλέμμα του παιδιού ο κόσμος ανακτά τη δυνατότητα της ποίησης και της συμπόνιας. >>>
Η σχέση του ανθρώπου και του παιδιού με τη φύση και ειδικότερα με τα ζώα έχει απασχολήσει πολλούς συγγραφείς, οι οποίοι είτε μέσα από μυθοπλαστικά κείμενα-λογοτεχνήματα (πεζά και ποιητικά) είτε μέσα από βιβλία γνώσεων συμβάλλουν στην πολυποίκιλη επίδραση (ψυχολογική, συναισθηματική, παιδαγωγική, οικολογική κ.ά. ) που έχει στα παιδιά η επαφή με τα ζώα.
Είναι γεγονός ότι τόσο η ψυχική όσο και η κοινωνική ... >>>
