Δεν ήξερα το όνομά του, γι’ αυτό τον ονόμασα Χ. Ταξίδευε ασταμάτητα και σκόρπιζε χαρά. Με επισκέφτηκε ένα βράδυ που ήμουν θλιμμένος και είχα δηλώσει στη μαμά μου ότι φέτος δεν ήθελα να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα.
Μου ζήτησε επίμονα να παίξουμε. Με παρακίνησε και επιδιορθώσαμε σπασμένα ξύλινα στολίδια.
Τελικά ο Χ τα κατάφερε!
Με έπεισε πως τα Χριστούγεννα είναι χαρά.
Αυτή είναι η ιστορία της γνωριμίας μου με τον Εμπενίζερ.
