Τον Απρίλιο του 1811, το πλοίο «Ύδρα», με προορισμό τη Μάλτα, μεταφέρει ένα κιβώτιο, μια κιβωτό μνήμης. Ανάμεσα στα πολύτιμα μάρμαρα του Παρθενώνα που είναι στοιβαγμένα στο αμπάρι του βρίσκεται μία μετόπη που αποκτά ψυχή για να γίνει ο μάρτυρας μιας απροσδόκητης συνύπαρξης: ο λόρδος Βύρων, υπέρμαχος του Αγώνα για Ανεξαρτησία των Ελλήνων αλλά και της κληρονομιάς τους, συνταξιδεύει, εν αγνοία του, με το «μαύρο φορτίο» του Έλγιν, του ανθρώπου που ακρωτηρίασε το σύμβολο της Δημοκρατίας. Οι δύο λόρδοι είναι τόσο αντιθετικοί, όσο ένας Λαπίθης με έναν Κένταυρο. Η δίψα για ελευθερία απέναντι στην απληστία, ο ανθρωπισμός ενάντια στη βαρβαρότητα.
